मांया मतिना (चिबाखँ)

मांया मतिना (चिबाखँ)   - भूषण लाल श्रेष्ठ

घन्टाघरया गं गुताः थाना हल । सुथाय् जा नया ज्याय् वना न्ह्याबलें सनिल मजुइवं ल्याहां वइम्ह काय आःतक छेंय् ल्याहां मवनि । मांया मन ला खः इरूथिरू जुया याकचा भुतुभुतु हालाच्वन - “गन जक वना च्वंगु जुइ ? फोन न याःगु मखु । फोन यासां फोन ल्ह्वंगु न मखु का ।” लँय् पाखे मोटर साईकलया सः तालकि झ्यालय् ब्वाँय् वया क्वछुना लँ स्वःवइ थःकाय् वःगु खःला धका । अजाःगु मोटर साईकल ग्वगःमछि पिने लँय् वया वने धुंकल तर कायया मोटरसाइकल वःगु मखु । ईः झन झन लिबाना वन । मांया नुगलय् अनेअनेगु मभिंगु खँत क्वा घासा जुया दासि वया च्वन । मामं ताहाक सासः ल्हाना क्वथाय् च्वंगु लासाय् थचक्क फेतुल । 

न्हापां खुसि मोटरसाईकल दुत हःबलेया खॅं लुमंकल । काय झिंच्यादॅंय् कलेज नकतिनि वना च्वंगु । काय य़ा - “पासापिं फुकस्यां मोटरसाईकल गया कलेज वनि । जि छम्ह जक बस, टेम्पो गया वनेबले पासापिंसं जित हेस्याइ । मोटरसाइकल छगः न्याना मबूसा जि कलेज वने मखु ।” अले सहकारी बैंकय् मुनातःगु धेबा लिकाना मोटरसाइकल न्याना ब्यूगु जुयाच्वन । मोटरसाइकल दसेंलि काय न छेंयया ज्या नाप अबुयात गनं वने माःसा यंका बिइगु जुल ।

लँय् जुइपिं मनूत व गाडी तयेगु सः म्हो जुया वन । गल्ली च्वंपिं लाछी खिचात तापाक्क गनं हालाच्वंगु सः जक तायेदु । सर्गतय् हाकूगु सुपाँय् दया पितिपिति वा वइच्वन । थजाःगु लकसय् अबुम्हेसित मायेके छ्वये धाःसां गन छ्वये ? पाजुपिन्थाय् जक वन ला ! मामं किजायात फोन यायेमाल धका फोन चायेका स्वबलय् तक्वमछि मिसकल खन । म्हमस्यूगु नम्बर जूसां वहे नम्बरय् फोन यात - “गन लात थें ? जि राजकुमार या मां नवानागु ।” उखें लिसः वल - “ए ! जि वया पासा खः । जिं सःता बिइ । पलख न्है !” 

मांया न्हिले ला ख्वय् ला जुल । काय न -“हेलो ! मां, जि राजकुमार का !” मांया अवाक् जुल । म्हुतुं सः पिमज्वः । मिखाया कुलामं ख्वबिघाः हाया न्यता प्यात अले बँय् तिकि न्हन । मांया छु हे सः मताया राजकुमार -“मां ! ए मां !” पलख जायेका ख्वख सलं मांमं धाल - छंगु लँ स्वस्वं थबाये जुइ धुकल । छ वगु मखु । ईलय् हे फोन याय् म्वा ला ? जि गुलि धन्दा जुल ।” मांम हान छक तस्कं ख्वल । 

मांयागु ख्वगु सः ताया राजकुमार या म्हुतु वां खात । छुं नवाये फैमखु । भतिचा दिपा कया धाल - “मांयात सुथाय् धयागु मखु ला ! थौं जि पासापिं नाप नगरकोतय् चा च्वंवनेगु । थौं ल्याहाँ वये मखु धयागु खः नि । मांया ल्वमन ला !” मांया लुमन्ति दया च्वनिगु न गन ? न्हिच्छि भुतु ज्या यायां हे लिमला । मामं हान हक्काः छ्वइ - “छको ईलय् फोन यासा ज्यूनि ।” राजकुमार -“फोनय् ब्याट्री फूगुली फोन ज्या खेलय् मवलिं पासायागु फोनं न्हाच हे यानागु मांनं फोन ल्वना मदि ।” मां - का म्वाल । कन्हे बांलाक छेंय् लिहाँ वा न्है !” राजकुमार - “हस मां । मांन धन्दा मकासें धंदिसं ।” मांमं सन्तोकया झसुका तया फोन दिकल ।

२३ मार्च, २०२५

कोलोराडो, अमेरिका ।